هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در سوگ فردی به نام «بوذر» سروده شده است. شعر از رفتن بوذر از این دنیا و تأثیر این فقدان بر اطرافیان سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از استعاره‌های طبیعی مانند گل و باغ، درد و اندوه ناشی از این فقدان را بیان می‌کند و در پایان، تاریخ وفات بوذر را به صورت رمزی (با استفاده از حروف ابجد) در بیت آخر می‌آورد.
رده سنی:
15+
این شعر به دلیل استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم عمیق عرفانی یا اخلاقی، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک کامل معانی و احساسات آن نیاز به تجربه و شناخت ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
شمارهٔ ۳۲ - تاریخ درگذشت ملابوذر فرزند مولانا خلیل الله قزوینی
«بوذر» آن نو گل بستان کمال
کرد از این عالم فانی چو سفر
نو گلی رفت که چون لاله گذاشت
داغها گلشن خود را بجگر
کرد از این اجر مصیبت فارغ
ذمه خویشتن از حق پدر
چید اگر دست اجل خوش ثمری
باش یارب تو نگهدار شجر
عقل تاریخ وفاتش پرسید
گفتمش:«حیف ز ملابوذر!»
کرد از این عالم فانی چو سفر
نو گلی رفت که چون لاله گذاشت
داغها گلشن خود را بجگر
کرد از این اجر مصیبت فارغ
ذمه خویشتن از حق پدر
چید اگر دست اجل خوش ثمری
باش یارب تو نگهدار شجر
عقل تاریخ وفاتش پرسید
گفتمش:«حیف ز ملابوذر!»
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱ - در تولد فرزند محمد زمان بیگ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳ - در نوشدن گلدسته و گنبذ روضه یی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
