هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که دلش مانند شکاری به دام افتاده است و عاشقِ مست، آن را به تسخیر درمی‌آورد. همچنین هشدار می‌دهد که دل نباید دنیا را به تاراج ببرد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاری است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از ادبیات کلاسیک فارسی معمولاً از سنین نوجوانی به بعد امکان‌پذیر است.
شمارهٔ ۱۲۲
چون بهله به صید دلم آن مست بر آرد
نی دل، که به تاراج جهان دست بر آرد
نی دل، که به تاراج جهان دست بر آرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
