هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از احساس تنهایی و غم خود در نبود معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که در این شرایط، گاهی می‌خندد و گاهی می‌گرید.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاطفی و احساسی عمیق است که درک آن برای سنین پایین ممکن است دشوار باشد. همچنین، پرداختن به موضوعات غمگین و تنهایی نیاز به بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۱۷۶
بی تو، دانی روز من در کنج غم چون میرود؟
خنده میآید بحالم، گریه بیرون میرود!
خنده میآید بحالم، گریه بیرون میرود!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
