هوش مصنوعی:
وقتی رخش (احتمالاً اشاره به خورشید یا آتش) می‌درخشد، دل و دین می‌سوزد و وقتی لبش (احتمالاً اشاره به رود یا آب) به پا می‌شود، باید برخاست و حرکت کرد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم نمادین و استعاری است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون توضیح واضح، نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۲۴۸
چو افروزد رخش، سوزد دل و دین
چو در پا شد لبش، برخیز و بر چین
چو در پا شد لبش، برخیز و بر چین
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
