هوش مصنوعی: شاعر در این متن به بیان دردها و رنج‌های خود می‌پردازد و از عشق و اندوه عمیق خود سخن می‌گوید. او از طبیعت و عناصر آن مانند رعد، کوه و دشت برای توصیف احساساتش استفاده می‌کند و به سوگواری و گریه بر کشته‌ای که تحت ستم قرار گرفته، اشاره می‌کند. متن پر از تصاویر شاعرانه و استعاره‌های عمیق است.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد. همچنین، موضوعات غمگین و سوگواری ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۴۱

بر تو آن دیده و دل کو که به قانون گریم
خوشتر آن است که از قاعده بیرون گریم

گاه چون رعد به آبادی و ویران نالم
گاه چون بر به کهسار و به هامون گریم

درد اندوه تعب قتل عطش سوز گداز
بر تو ای کشته انواع ستم چون گریم

بر لب خشک تو از دیده تر دارد جای
جاودان در عوض اشک اگر خون گریم

در هلاک تو ندانم ز گران خسبی خاک
یا همی خود ز سبک خیزی گردون گریم

ننگرم سرو بنی جز که ز مژگان به کنار
جوی ها کرده بر آن قامت موزون گریم

بینم ار گونه گل چاک زنم غنچه مثال
جامه جان و بر آن عارض گلگون گریم

چکنم گر نه بر آن کشته ممنوع فرات
دجله از دیده فرو ریزم و جیحون گریم

خسته او کشته و من زنده رها کن که به درد
راست بر کژی این طالع وارون گریم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.