هوش مصنوعی: شاعر در این متن از عشق و جدایی از معشوق جوان می‌گوید و از درد فراق شکایت می‌کند. او با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند تیر و کمان، آسمان، ماه و مو، احساسات خود را بیان می‌کند. همچنین به مفاهیمی مانند عشق، تقدیر و مقایسه‌های ظریف اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و صنایع ادبی پیچیده، فهم آن را برای گروه سنی پایین دشوار می‌کند.

شمارهٔ ۱۱

به پیری مر مرا دل زان جوان رست
خلاف کیش از تیری کمان جست

توام سودی به خط آسمان پای
چه برسایم زدست آسمان دست

کشی بر جای ماهی مه به قلاب
چو بر سازی ز حلقه زلفکان شست

بجز از پرنیان ماه قصب پوش
دگر کشنید تا ماه از کتان خست

میانش گر همی سنجم به موئی
همانا باز موئی در میان هست

سرینش با کمر بین تا نگوئی
نشاید آسمان بر ریسمان بست

من از پیروز بالای وشاقان
فریدون از درفش کاویان مست

بسم سردار پایه سربلندی
اگرش آیم به خاک آستان پست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.