هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق به باده و می‌گساری سخن می‌گوید و تمایل خود را به نوشیدن شراب و لذت بردن از آن بیان می‌کند. او قدح شراب را به جان تشبیه می‌کند و از لب‌هایش که بر لب او قرار گرفته و جانش را فدا کرده است، سخن می‌گوید.
رده سنی:
18+
این متن به موضوع می‌گساری و شراب‌خواری اشاره دارد که برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نیست. همچنین، مضامین عرفانی و شاعرانه آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۸
که رنگم و، باده، لعل چون بیجاده
میلم همه زان بود به سوی باده
خواهم که بود قدح چو جانش ز می است
لب بر لب من نهاده و جان داده
میلم همه زان بود به سوی باده
خواهم که بود قدح چو جانش ز می است
لب بر لب من نهاده و جان داده
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
