کسی چون تو بلا هرگز ندیده است
چو من کس مبتلا هرگز ندیده است

من لب تشنه زان لب هر چه دیدم
خضر ز آب بقا هرگز ندیده است

دلم آن دیده است از جذبه ی عشق
که کاه از کهربا هرگز ندیده است

من آن بسیار از جان ناامیدم
که درد من دوا هرگز ندیده است

جفا را دیدم از اغیار و یارم
بسویم از وفا هرگز ندیده است

نگاهم می کند ز آن سان که گوئی
مرا در هیچ جا هرگز ندیده است

رفیق از خار خار دل چه گویم
که او خاری به پا هرگز ندیده است