هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از حافظ، به بیان تفاوت‌های میان راه‌های معنوی و دنیوی می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که برای او، میکده (نماد عشق و آزادگی) همانند دارالسلام (خانه‌ی آرامش) است، در حالی که برای دیگران، خانقه (محل ریاضت) باب المراد است. او همچنین هشدار می‌دهد که در راه معنویت، دام‌هایی مانند تسبیح و زنار (نمادهای ظاهری دینداری) وجود دارد و از شیخ شهر می‌خواهد راه درست را نشان دهد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از نمادهای پیچیده‌ای مانند میکده و خانقه، درک این شعر را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد. همچنین، نقد ظاهری دینداری و اشاره به ریاکاری ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.
شمارهٔ ۸۶
بکیش زاهدان گرمی حرام است
مرا دیر مغان بیت الحرام است
ترا در خانقه باب المراد است
مرا در میکده دارالسلام است
حدیثی شیخ اگر از موهبت راند
پسندیده است اما ناتمام است
نهان راهی است از حق تا دل خلق
بپرس از شیخ شهر آن ره کدام است
اسیر رشته تسبیح و زنار
مشو ایدل که در ره، هر دو دام است
مرا دیر مغان بیت الحرام است
ترا در خانقه باب المراد است
مرا در میکده دارالسلام است
حدیثی شیخ اگر از موهبت راند
پسندیده است اما ناتمام است
نهان راهی است از حق تا دل خلق
بپرس از شیخ شهر آن ره کدام است
اسیر رشته تسبیح و زنار
مشو ایدل که در ره، هر دو دام است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
