هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به بیان تفاوت‌های میان افراد در دریافت موهبت‌های الهی و زندگی می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که برخی به ظاهر و گفتار نیکو آراسته می‌شوند، در حالی که برخی دیگر به معنی و کردار نیک می‌رسند. همچنین، به موضوعاتی مانند عرفان، می‌خوارگی نمادین، و انتقاد از ریا و خودپرستی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و نمادین است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به می‌خوارگی و مفاهیم انتقادی اجتماعی نیازمند درک بالاتری از ادبیات و فلسفه است.

شمارهٔ ۱۰۳

بکوی میفروشم بار دادند
رهم سوی در خمار دادند

در میخانه بر رویم گشودند
بدستم ساغری سرشار دادند

بیک ساغر شب دوشم رهائی
ز بار خرقه و دستار دادند

هزاران بار از دوشم نهادند
پس آنگه ره بدان در بار دادند

می تسنیم و جوی کوثر ای شیخ
بما آسان، بتو دشوار دادند

چنین شد قسمت روز نخستین
تو را سبحه مرا زنار دادند

بیک حرف از لب پیر خرابات
مرا صد دفتر اسرار دادند

تو را از درس زهد و خود پرستی
مرا از بیخودی تکرار دادند

بدلخواه و پسند مشتری بود
متاعی کاندرین بازار دادند

یکی را صورت گفتار نیکو
یکی را معنی کردار دادند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.