هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از ظهور و جلوه‌گری عشق سخن می‌گوید. عشق در این متن به عنوان نیرویی الهی و متحول کننده توصیف شده است که بر همه چیز، از طبیعت تا انسان و حتی عقل و خرد، تأثیر می‌گذارد. شاعر از عشق به عنوان موهبتی الهی یاد می‌کند که شک و تردید را از بین می‌برد و حتی عقل متکبر را به تسلیم وامی‌دارد. پایان شعر به ستایش دولت پایدار عشق و تأثیر آن بر زندگی انسان می‌پردازد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی نیاز به دانش پیشینه‌ای از ادبیات و فلسفه اسلامی دارد.

شمارهٔ ۲۱۰

باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق
باز دمید از چمن، غنچه خندان عشق

جلوه گر آمد ز دور آتش مهر ظهور
منصعق آمد ز طور موسی عمران عشق

نفحه باد صبا زد بچمن مرحبا
رفت بشهر سبا مرغ سلیمان عشق

از دل جن و ملک رفت همه ریب و شک
تافت چوبر نه فلک جلوه انسان عشق

از کرم و فضل و داد، داد مرا هر چه داد
تا ابد آباد باد خانه احسان عشق

عقل بدان کافری با همه مستکبری
چون زخودی شد بری، گشت مسلمان عشق

شیخ مناجات شد قاضی حاجات شد
پیر خرابات شد، طفل دبستان عشق

شد خرد یاوه پوی در طلب و جستجوی
بی سر و پا همچو گوی در خم چوکان عشق

خوب و خوش آینده باد خرم و فرخنده باد
زنده و پاینده باد دولت سلطان عشق
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.