هوش مصنوعی: این متن شعری است که از مخاطب می‌خواهد به جای سخن گفتن از عشق و زیبایی‌های ظاهری، از مفاهیم عمیق‌تر و معنوی صحبت کند. شاعر تأکید می‌کند که با زبان دل سخن بگوییم و از الفاظ سطحی پرهیز کنیم. همچنین، او اشاره می‌کند که سخن گفتن از عشق و یار در حضور دیگران مناسب نیست و باید با احتیاط و آرامش بیان شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن مناسب نباشد.

شمارهٔ ۳۱۳

می نخوردی سخن از باده و از جام بگو
یا بدل یا بزبان حرفی از آن نام بگو

از زبان گوی بدل، باز ز دل گوبزبان
هر دو چون گشت یکی، با همه اندام بگو

تا بهوشی و خرد لب بلب چاه بنه
چون شدی مست زمستی بلب بام بگو

خاصه را ما حضر از راتبه خاص بیار
عامه را نیز سخن از روش عام بگو

کودکانرا که ندانند بجز حرف هجی
زان قد و زلف مگو، از الف و لام بگو

خردسالان که نخواندند بجز حرف هجی
زان لب و چشم مگو، پسته و بادام بگو

طمع خام بود وصل تو، با مرده دلان
دلخوشی را سخنی زان طمع خام بگو

نزد اغیار نشاید سخن از یار سرود
سر بگوشم نه و آهسته و آرام بگو
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.