هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند قند، عسل، لعل و گل، به توصیف معشوق و احساسات شاعر می‌پردازد. همچنین، در بخش‌هایی از شعر به میگساری و عیش و طرب اشاره شده است. در انتها، شاعر با طنزی تلخ، از ریاکاری و دورویی برخی افراد انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ اشاره به میگساری و استفاده از برخی واژه‌های انتقادی که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۳۲۵

هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی
قند لب شیرین تو ضرب المثل استی

هرسو که سرایند حدیث از گل و از مل
لعل تو و رخسار تو نعم البدل استی

صبح است بیا حی علی گوی هله باز
بر باده دوشینه که خیرالعمل استی

جانم بفدای تو که از مجلس دوشین
گفتند حریفان که تو از من خجل استی

ما دزد تبه کار و تو شرمنده ز رفتار
قربان تو گردم ز چه رو منفعل استی

هر شب که گذاری قدم ایشیخ در این بزم
عیش و طرب باده کشان زین قبل استی

یکعمر ریا کردی و امروز بغیر از
یکدلق ملمع چه ترا ما حصل استی

نه یار عقاری و نه همکار قماری
ای عربده جو شیخ که دزد و دغل استی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.