هوش مصنوعی: این متن به توصیف عارفانی می‌پردازد که با خداوند متحد شده‌اند و از تعلقات دنیوی رها هستند. آن‌ها در دریای بی‌پایان الهی غرق شده‌اند، از خیر و شر گذر کرده‌اند و به‌جای توجه به مسائل کوچک، به عشق الهی و پیروی از شرع پیامبر (ص) پایبندند. آن‌ها با وجود ظاهر فقیرانه، پادشاهان ملکوت معنوی هستند و از کبر و ریا دوری می‌کنند. این عارفان همواره با خداوند هستند و حتی یک لحظه بدون یاد او سخن نمی‌گویند. آن‌ها در خود فانی و در حق باقی هستند و مانند خورشید تابان می‌درخشند. متن همچنین اشاره می‌کند که این گروه در غارها و کوه‌ها سکونت دارند و در شب‌های تاریک نیز نور الهی را می‌تابانند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۷۷

عارفانی که با خدا باشند
از تن و جان و دل جدا باشند

غرقه بحر لایزال شدند
پس چه دربند قطره ها باشند

چون گذشتند از بد و از نیک
همدم یار جان فزا باشند

صائم الدهر و قائم اللیل اند
تابع شرع مصطفی باشند

پادشان ملک معنوی اند
گر بصورت بسی گدا باشند

چون گدایان کبریا شده اند
فارغ از کبر و از ریا باشند

یک نفس بی حبیب دم نزنند
با خدایند هر کجا باشند

فانی اندر خود و بحق باقی
بقضای خدا رضا باشند

همچو خورشید روز تابانند
بشب تار مه لقا باشند

این جماعت که وصف کوهی کرد
در همه غار و کوهها باشند
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.