بنور پاک تو چشم دلم چو بینا شد
ز آفتاب رخت هر دو کون پیدا شد

بهر چه کرد نظر دوست غیر خویش ندید
بحسن خویش از این روی یار شیدا شد

در آن مقام که معلوم علم و عالم اوست
صفات ذات شده ذات عین اسما شد

بیک نظر که خدا کرد از سر قدرت
زمین و انجم وخورشید ومه هویدا شد

بدانکه علت غائی است آدم خاکی
از آن به معرفت کردگار دانا شد

بغیر هستی حق هیچ روی ننماید
تو را که دیده دل روشن و مصفا شد

دل شکسته کوهی بیاد آن دلدار
زهر دو کون چو خورشید پاک و یکتا شد

«کوهی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir