حنائیا خبه شد خلق شاعریت مگر
که یک قصیده بگفتی و دم فرو خوردی

بهژده نوزده ممدوح بر همان خواندی
خجل خجل بدر بیستم همی گردی

قصیده تو بتو گفت من که مامه شدم
بوی بگوی اگر مردی و جوانمردی

مرا بخدمت ممدوح بیستم یله کن
روان نوزدهم بس که از من آزردی