هوش مصنوعی: این متن به انتقاد از شعرهای هجو و بی‌محتوا می‌پردازد و اشاره می‌کند که برخی اشعار مانند جوی خر بی‌فایده هستند و تنها تکرار مکرراتند. همچنین، از ستایش‌های بی‌اساس و افرادی که بدون داشتن صلاحیت، مورد تمجید قرار می‌گیرند، انتقاد می‌شود.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم انتقادی و هجو است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات غیرمستقیم و طنز تلخ موجود در متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۹ - خر خمخانه

خر خمخانه را جودان بماندست
وگر ماندست جو کو تا بخاید

بسنگ هجو من دندان شکستست
که بی بیطار بیخش برنیاید

سرش از سهمناکی شد بانسان
که جز پالیزبانان را نشاید

بجز آکنده و آخر نباشد
در آن محفل که او شعری سراید

همان نشخوار چندین ساله باشد
کسی را کز نکوهد با ستاید

بهجو و مدح پیوندی ندارم
ز فیری و شهیقی میداراید

گهی خر کره میرش همی . . . او
چو میر مرد و پیرک شد که . . . اید

خریدم خانه آخر برآورد
به دربان تا به دروازه نیاید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸ - دست تقدیر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰ - داند که نهاد شاعران چیست
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.