هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از دو چشم خود که مانند آبگیر هستند و همیشه جاری‌اند، سخن می‌گوید. او به بچه رختشوی (گازر) اشاره می‌کند که روی صورتش خورشید می‌تابد و امید به آب و خورشید دارد. شاعر آرزو می‌کند که رختشوی تا زمانی که لباس‌ها سفید شوند، زنده بماند.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم نمادین و ادبی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌های قدیمی و سبک شعری کلاسیک، فهم آن را برای گروه‌های سنی پایین‌تر دشوار می‌کند.
شمارهٔ ۴۰
گازر بچه ای بروی رخشان خورشید
دو چشم من آب گیر دارد جاوید
زیرا که بآبست و بخورشید امید
مرگازر را تا بشود جامه سپید
دو چشم من آب گیر دارد جاوید
زیرا که بآبست و بخورشید امید
مرگازر را تا بشود جامه سپید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
