هوش مصنوعی: این متن شعری است که در مدح و ستایش شخصی به نام ابوالفضایل نواب صادق الرضوی سروده شده است. در این شعر، از فضایل اخلاقی، علمی و هنری این فرد، از جمله مهارت‌هایش در حکمت، شعر، خطاطی، نحو، لغت، هیئت، منطق و فقه، تمجید شده است. همچنین، به نقش او در خدمت به خلق و جایگاه بلندش در میان مردم اشاره شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای واژگان و مفاهیم ادبی پیچیده و کهن است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و مذهبی ممکن است نیاز به پیش‌زمینه‌ی فکری داشته باشد.

شمارهٔ ۱۰۲ - وله

بگیسوان خم ابروی آن بت علوی
چو در میانه کفار تیغ مرتضوی

لبش کند زچه خون در دلم اگرعناب
بود مسکن خون در طبیعت دموی

بغیر نرگس بیمار او بغارت عقل
کسی بمعرکه بیمار را ندیده قوی

چنان جمال وی از اصطفا فروزد نور
که رای مفتخر دودمان مصطفوی

وحید عصر مهین شخص اول ایران
ابوالفضایل نواب صادق الرضوی

فقیه و صرفی و هیئت شناس و منطق دان
حکیم و شاعر و خطاط و نحوی و لغوی

زکلکش آنچه بگیتی صدور یابد چرخ
زمین ببوسد وگوید بعهده فدوی

ایا ستاره بطحا و یثرب ایکه زقدر
بچشم یثربی و ابطحی بسان ضوی

بدان مثابه پراست ازکمال توگیهان
که هرچه گوش دهی گفته های خود شنوی

وجود خویش بترفیه خلق دادی وقف
زهی وجود بمان کآنچه کشته ای دروی

دویده اند همیشه بدرگهت امجاد
وزین نیت که تو داری بدزگهی ندوی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱ - در تهنیت عید قربان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۳ - وله
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.