هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، به ستایش حضرت علی (ع) و بیان عشق و ارادت شاعر به ایشان می‌پردازد. شاعر تأکید می‌کند که چشم، زبان، دست و پای او جز برای علی(ع) نمی‌بیند، نمی‌گوید، نمی‌گیرد و نمی‌پوید. همچنین، مزرع جان او جز مهر علی(ع) نمی‌روید و ذوق مهر او را تنها آشنا می‌تواند چشید. در پایان، شاعر درگاه امیرالمؤمنین(ع) را بهترین مأمن در دو عالم می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار می‌باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده، فهم شعر را برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز می‌کند.

شمارهٔ ۲۴ - در مدح حضرت مولی‌الموالی علی علیه‌السلام

دیده من غیر دیدار علی جوید نجوید
یا زبانم غیر اوصاف علی گوید نگوید

دست من غیر از کتاب مدح او گیرد نگیرد
پای من غیر از طریق عشق او پوید نپوید

مزرع جانم که آب آن بود از جوی رحمت
اندر آن غیر از گیاه مهر او روید نروید

ذوق مهرش کی چشد بیگانه بگذر زین توقع
این گل خوشبوی را جز آشنا بوید نبوید

ز استماع مدحش افشان اشک شوقی گر توانی
آب دیگر نامه عصیان ما شوید نشوید

دایه لطفش دهد شیر عنایت طفل دل را
جز بشوق آن لبن طفل دلم موید نموید

آنکه خواهد مأمنی جوید صغیر اندر دو عالم
به‌ز درگاه امیرالمؤمنین (ع) جوید نجوید
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن (رمل مثمن سالم)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳ - در مدح مولی‌الموالی حضرت امیرالمؤمنین (ع)
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵ - در مدح حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.