هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به بیان احساسات عمیق عاشقانه و ارتباط با معشوق می‌پردازد. شاعر تأکید می‌کند که تنها معشوق در دل او جای دارد و هیچ چیز دیگری در نظرش جلوه‌ای ندارد. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم عرفانی مانند وحدت وجود و رازداری در عشق دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۰۱

شوخی به همه خلخ و فرخار نباشد
کاندر بر تو با همه فر خوار نباشد

از سبحه و زنار بود زلف تو مقصد
در دیر و حرم غیر تو دیار نباشد

چون دیده ببندم توام اندر دلی و بس
چون باز کنم جز تو پدیدار نباشد

روی تو بهر دیده پدیدار و لیکن
هر دیده ترا قابل دیدار نباشد

منصور بصد شوق سوی دار شد آری
پا بست تو باکش ز سر دار نباشد

با باد صبا سر دل خویش بگویید
کاین بی سر و پا محرم اسرار نباشد

چون گنج نهفتم بدل خود غم خود را
با هیچ کسم حاجت گفتار نباشد

زیرا که اگر دوست بود به که نرنجد
ور خصم بود به که خبردار نباشد

شادی دو عالم غم یار است صغیرا
صد شکر تو را غیر غم یار نباشد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.