هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به بیان احساسات شاعر نسبت به معشوق و توصیف زیبایی‌های او می‌پردازد. شاعر از عشق و وفا سخن می‌گوید و از درد فراق و نیاز به دیدار یار شکوه می‌کند. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند خرابی عاشق و نیاز به شراب معنوی دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۲۱۲

مدد ز چشم پر آبم سحاب می‌خواهد
مگر خدای جهان را خراب میخواهد

فشانده‌ام بدل خویش تخم مهر و وفا
نگریم از چه که اینکشته آب میخواهد

نقاب بسته یرخ یار بهر شورش خلق
وگر نه روی نکو کی نقاب میخواهد

بقد و کاکل او گو بیا مشاهده کن
فراز سر و کس ار مشگ ناب میخواهد

کمان ابروی او گو ببین کس ار بجهان
نشان ز تیغ کج بوتراب میخواهد

خراب کن همه عضوم بغیر حلقه چشم
چرا که توسن نازت رکاب میخواهد

فدای حلقه چشم خمارت ای ساقی
از این پیاله دل من شراب میخواهد

به پختگی همه را جستم از کتابی می
هر آنچه زاهد خام از کتاب می‌خواهد

اگر همیشه خرابیم ما چه جای سخن
که پیر میکده ما را خراب میخواهد

صغیر اگر طلبد مهر یار این نه عجب
که ذره پروری از آفتاب میخواهد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.