هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی بیانگر تجربیات و آموخته‌های شاعر از زندگی، عشق و سفرهای معنوی است. شاعر از آموختن از طبیعت، مردم و تجربیات شخصی سخن می‌گوید و بر اهمیت عشق و یادگیری تأکید دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
شمارهٔ ۳۰۴
بتو حیران شدن از چشم تر آموخته‌ام
روش مردم صاحب نظر آموخته‌ام
زان زمانم که پدر برده بمکتب تا حال
الف قد تو زیبا پسر آموخته‌ام
غیر عشق تو بعالم چو ندیدم هنری
جهدها کرده‌ام و این هنر آموخته‌ام
گرد هم باغ جنان را بیکی گندم خال
مکنم عیب که کار پدر آموخته‌ام
گشته‌ام بیخبر از خویش و در این بیخبری
چه خبرها که من بی خبر‌ام وخته‌ام
تو نیاموز به من سوختن ای پروانه
هر چه باشد ز تو من بیشتر آموخته‌ام
خویش را ساخته‌ام محترم از زردی رخ
این طریقی است که آنرا ز زر آموخته‌ام
سفری کرده‌ام از عالم هستی چو صغیر
هر چه آموخته‌ام زین سفر‌ام آموخته‌ام
روش مردم صاحب نظر آموخته‌ام
زان زمانم که پدر برده بمکتب تا حال
الف قد تو زیبا پسر آموخته‌ام
غیر عشق تو بعالم چو ندیدم هنری
جهدها کرده‌ام و این هنر آموخته‌ام
گرد هم باغ جنان را بیکی گندم خال
مکنم عیب که کار پدر آموخته‌ام
گشته‌ام بیخبر از خویش و در این بیخبری
چه خبرها که من بی خبر‌ام وخته‌ام
تو نیاموز به من سوختن ای پروانه
هر چه باشد ز تو من بیشتر آموخته‌ام
خویش را ساخته‌ام محترم از زردی رخ
این طریقی است که آنرا ز زر آموخته‌ام
سفری کرده‌ام از عالم هستی چو صغیر
هر چه آموخته‌ام زین سفر‌ام آموخته‌ام
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
