اشعاری اعتراض‌آمیز نسبت به خلقت سروده بودند آقای سرهنگ اخگر به جواب آن مبادرت و اشعاری سروده به اسم بی‌چون‌نامه به چاپ رساندند مدیر روزنامهٔ کانون شعرا آقای حسین مطیعی آن دو منظومه را در دسترس نویسندگان و شعرای دور و نزدیک گذاردند و از آنان نظریه خواستند و آنها را در کتابی به اسم اسرار حقیقت به چاپ رساندند اشعار ذیل نظریه حقیر است که در آن کتاب به چاپ رسیده.

مدیرنامهٔ نامی کانون
به بیچون نامه‌ام چون ساخت ممنون

نخست آوردمش تحسین ‌بسیار
که همت میگمارد خوش بدین کار

هزاران همچو من شرمنده دارد
که نام شاعران را زنده دارد

غرض خواندم به بیچون نامه اندر
جواب بهمنی از طبع اخگر

به یزدان بهمنی گستاخ بوده
جوابی اخگرش نیکو سروده

به اخگر آفرین وین نظم دلکش
که الحق آب می ریزد بر آتش

جواب بهمنی نظمش نه تنهاست
که این پاسخ برای بهمنی‌هاست

روان چون آب و سوزان همچو آذر
عجب دارم ز ریزشهای اخگر

یکی پرسید از من این چه حالست
که با حق بهمنی در این مقالست

بدو گفتم بود این حال آنحال
که نسبت با پدر دارند اطفال

ندید استی مگر آن طفلک خام
پدر را می دهد بی‌پرده دشنام

ببخشاید پدر بر او ز رحمت
نخواهد بهر وی آسیب و زحمت

گرش دستی به صورت زد نه کین است
که تادیب است و عین رحمت اینست

من این دانم که حق با بی‌نیازی
کند با مشت خاکی عشقبازی

الا ای بهمنی جان برادر
مکن از این چرا و چون سخن سر

ادب را پیشه کن نسبت به خالق
که تا گردد به تو کشف این حقایق

یقین دانم تو را این‌گونه آهنگ
به گاه غم بر‌آمد از دل تنگ

بکن پندی سرورآور ز من گوش
گرت فرسوده غم بر دفع آن کوش

ظهور غم بود از نارضائی
رضا شو تا ز غم یابی رهائی

حقیقت نارضائی خود ملالست
چرا گفتن به کار ذوالجلال است

چرا گفتن به کار حق فضولیست
سزای آن فضولی این ملولیست

«صغیر اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir