هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات بیان می‌کند که هرچند در شعر گفتن رنج برد، اما هرگز برای مدح یا ذم کسی زبان نگشود. او از طمع مردم بی‌نیاز بود و از معاملهٔ هجو و مدح دوری کرد. همچنین، جواهر کلام خود را به هیچ قیمتی نفروخت و برای دریافت صله از کسی مدح نگفت. برخلاف برخی که از بخت بد می‌نالند، او از مساعدت بخت خود راضی و خوشنود است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از صنایع ادبی و واژگان پیچیده ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۴۵ - قطعه
هزار شکر که هرچند خامه فرسودم
دهان به مدح و به ذم کسی نیالودم
مرا نبود طمع خلق را کرم زین رو
من از معاملهٔ هجو و مدح آسودم
به هیچ قیمت نفروختم جواهر خویش
به کس برای صلت هیچ مدح نسرودم
خلاف آنکه به اَندُه زید ز طالع بد
من از مساعدت بخت خویش خوشنودم
دهان به مدح و به ذم کسی نیالودم
مرا نبود طمع خلق را کرم زین رو
من از معاملهٔ هجو و مدح آسودم
به هیچ قیمت نفروختم جواهر خویش
به کس برای صلت هیچ مدح نسرودم
خلاف آنکه به اَندُه زید ز طالع بد
من از مساعدت بخت خویش خوشنودم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۴ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۶ - قطعه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
