هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به دوست خود ابراز عشق و وفاداری می‌کند و بیان می‌کند که تنها به او دل بسته و از درگاه او حاجت خود را می‌طلبد. او خود را بنده‌ای نیازمند و دوست را شاه خود می‌خواند.
رده سنی:
12+
مفاهیم عمیق عشق و وفاداری و استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. این متن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
شمارهٔ ۱۹
ای دوست ز لطف خویش کن خرسندم
کز غیر تو دیده بسته دل برکندم
از درگه تو کجا برم حاجت خویش
تو شاهی و من بنده حاجتمندم
کز غیر تو دیده بسته دل برکندم
از درگه تو کجا برم حاجت خویش
تو شاهی و من بنده حاجتمندم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
