هوش مصنوعی:
این متن یک شعر فارسی است که در آن شاعر به ستایش و درخواست از یک شخصیت برجسته (احتمالاً امام یا پادشاه) می‌پردازد. شاعر از این شخصیت با عناوینی مانند 'خسرو طوس' و 'امام مسموم' یاد می‌کند و از او درخواست می‌کند که نیازهایش را برطرف کند و او را محروم نسازد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص و کهن ممکن است نیاز به دانش پیشینه‌ای از ادبیات فارسی داشته باشد.
شمارهٔ ۲۷
ای خسرو طوس ای‌امام مسموم
ای همچو قضا قدر بحکمت محکوم
خواهم ز تو آنچه خویشتن میدانی
ای شاه مکن گدای خود را محروم
ای همچو قضا قدر بحکمت محکوم
خواهم ز تو آنچه خویشتن میدانی
ای شاه مکن گدای خود را محروم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
