قاصد آورد مرا نامه‌ای از حضرت دوست
گنج باد آورد آن نامه و آن باد مراد

نه بدان‌سان که بود شیوه ارباب مجاز
قدری کاغذ پیچیده پر از مد مداد

نامه‌ای نامیه سبزه باغ تحقیق
نامه‌ای نقش طراز چمن استعداد

نامه‌ای خانه هر دیده ز نورش معمور
نامه‌ای کشور هر دل ز سوادش آباد

سطرها شاخ گل و لفظ گل و معنی گل
شاخ ازین بار گران راست نیارد استاد

خرده‌های یرقان داده گلش را در جیب
از بهار نفسی بود سراسر دل شاد

خواندم و رفت عبارات به روی نفسم
به شکوهی که رود تخت سلیمان بر باد

بوسه دادم قدم قاصد و شرمنده شدم
بوسه دادن بود امساک که جان باید داد