هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر ویژگی‌های گروهی است که از ریا و دورویی به دورند و به جای ظاهرپرستی، به حقیقت و باطن اعمال توجه دارند. آن‌ها سجاده (نماد عبادت) و می ناب (نماد شادی و حقیقت) را با هم دارند و برایشان بتخانه و کعبه یکسان است، زیرا به دیدار و حقیقت توجه دارند نه به ظواهر و مکان‌ها.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و اخلاقی این شعر نیاز به درک بالاتری از زندگی و تفکر دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است. همچنین، اشاره به «می ناب» ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۲
آن قوم که دلشان ز دورنگیها رست
سجاده به دوشند و می ناب به دست
بتخانه و کعبه پیششان یک رنگ است
دیدار پرستند نه دیوارپرست
سجاده به دوشند و می ناب به دست
بتخانه و کعبه پیششان یک رنگ است
دیدار پرستند نه دیوارپرست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
