هوش مصنوعی:
شعر بیانگر درد هجران و جدایی است که با بازگشت و رفتن عزیزی، تنها رنج و اندوه باقی می‌ماند. شب تاریک نماد غم و ناامیدی است، در حالی که روز سفید نشانه‌ای از امید از دست رفته است. نگاه نومید در چشم و امید بیمار در سینه، عمق رنج شاعر را نشان می‌دهد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و روانی مانند ناامیدی و اندوه است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و ممکن است بر روحیه آن‌ها تأثیر منفی بگذارد.
شمارهٔ ۵۹
باز آمد و رفت و هجر خونخوار بماند
ز آن روز سفید این شب تار بماند
در دیده ما نگاه نومید نشست
در سینه ما امید بیمار بماند
ز آن روز سفید این شب تار بماند
در دیده ما نگاه نومید نشست
در سینه ما امید بیمار بماند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
