هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد و رنج خود می‌گوید و روزگارش را تاریک و پر از فراق یاران توصیف می‌کند. او خود را مانند بیمارانی می‌داند که از بخت بد به زمین افتاده‌اند و از زهر حوادث روزگار آسیب دیده‌اند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق عاطفی و فلسفی مانند درد، فراق و ناملایمات زندگی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.

شمارهٔ ۴۶

چشم فلک از دیدن دردم خیره ست
روزم چو شب فراق یاران تیره ست

چون بیماران فتاده بختم از پای
کز زهر حوادثش بکام جیره ست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.