هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات بیان می‌کند که بدون عشق و درد، زندگی‌اش بی‌معنا و خالی از هیجان بوده است. او اشاره می‌کند که غم و اندوه به او هویت بخشیده و اگر این احساسات نبودند، دلش مانند پادشاهی مغرور (خسرو پرویز) نبود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های تاریخی مانند 'خسروپرویز' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، این شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک ارتباط بین درد و هویت فردی دارد.
شمارهٔ ۱۲۰
بی عشق سرشکم آتش تیز نبود
بی درد رگم نشتر خونریز نبود
کوس طرب از دولت غم کوفت دلم
ورنه دل من خسروپرویز نبود
بی درد رگم نشتر خونریز نبود
کوس طرب از دولت غم کوفت دلم
ورنه دل من خسروپرویز نبود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
