هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی چشم‌های معشوق و تأثیر جادویی آن‌ها می‌پردازد. شاعر چشم‌های معشوق را به آهوانی تشبیه می‌کند که شکارچیان را به دام می‌اندازند و اشاره می‌کند که طبیعت در مقابل زیبایی او تسلیم شده است. همچنین، نگاه معشوق را به کمینگاهی تشبیه می‌کند که نمی‌توان از آن گذشت و ترکان (معشوق) را با کرشمه‌هایشان مسلح به شمشیر می‌داند.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و تشبیه‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند «شمشیر» و «کمینگاه» ممکن است نیاز به تفسیر داشته باشد.
شمارهٔ ۱۳۰
چشمان تو آهوان آهو گیرند
در حسن غزال تو طبیعت شیرند
نتوان ز کمینگاه نگاه تو گذشت
ترکان کرشمه دست بر شمشیرند
در حسن غزال تو طبیعت شیرند
نتوان ز کمینگاه نگاه تو گذشت
ترکان کرشمه دست بر شمشیرند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
