هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از درد فراق و هجران معشوق می‌گوید و بیان می‌کند که دوری از او چنان آزارش داده که حتی مژه‌هایش مانند تیر به چشمش آسیب می‌زنند و موهایش مانند گیاه مغیلان بر تنش می‌سوزند. همچنین، شب‌هایش به دلیل این دوری، پر از بلا و مصیبت شده‌اند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و ادبیات کلاسیک، مناسب سنین بالاتر است.
شمارهٔ ۱۳۴
دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد
بر تن همه موی من مغیلانی کرد
حال شب من مپرس کز هجر رخت
بر مور دلم بلا سلیمانی کرد
بر تن همه موی من مغیلانی کرد
حال شب من مپرس کز هجر رخت
بر مور دلم بلا سلیمانی کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
