هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به زیبایی لب‌های معشوق و شیرینی آن‌ها اشاره می‌کند و خود را به مگسی تشبیه می‌کند که به این شهد شیرین چسبیده است. او از ترس از دست دادن این لحظه‌ی زیبا، حتی پلک نمی‌زند تا مبادا این شیرینی از دست برود.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، این شعر متعلق به ادبیات کلاسیک است و معمولاً مخاطبان بزرگ‌سال با این سبک ادبی بیشتر ارتباط برقرار می‌کنند.
شمارهٔ ۱۴۱
در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد
این جان چو مگس به دیده تر چسبد
از ترس من این دو پلک بر هم نزنم
کز شهد مبادا به هم اندر چسبد
این جان چو مگس به دیده تر چسبد
از ترس من این دو پلک بر هم نزنم
کز شهد مبادا به هم اندر چسبد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
