۹۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۶۲

گر ابر نمی ز چشم من بردارد
تا نفخه صور آتش دل بارد

ور زانکه گذر کند بسوی بستان
بستان همه وقت درد و غم بار آرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.