هوش مصنوعی:
شاعر از احساسات خود در هنگام عزم سفر می‌گوید و بیان می‌کند که با یادآوری سفر، شادی بر او چیره می‌شود. همچنین، او از اشک‌هایش که مانند آب جاری است و بر صورتش می‌آید، سخن می‌گوید.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عاطفی و شاعرانه است که ممکن است برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و احساسی داشته باشد.
شمارهٔ ۱۷۰
یادم چو از آن عزم سفر می آید
بر من همه خوشدلی بسر می آید
گلگونه سرشکم که چو آبست روان
از گر مروی بروی در می آید
بر من همه خوشدلی بسر می آید
گلگونه سرشکم که چو آبست روان
از گر مروی بروی در می آید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
