هوش مصنوعی:
شاعر از گذشت عمر و ناامیدی از بهبود شرایط زندگی خود می‌نالد. او احساس می‌کند که در تنگنای زمان و جور جهان گرفتار شده و نه می‌تواند بماند و نه راهی برای سفر دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی درباره‌ی گذر زمان و ناامیدی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، این نوع مضامین برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است سنگین یا نامناسب باشد.
شمارهٔ ۱۷۶
از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .
عمرم شب هجریست که ناید به سحر
این کار مرا فتاده کز جور جهان
نه رای اقامت است و نه رای سفر
عمرم شب هجریست که ناید به سحر
این کار مرا فتاده کز جور جهان
نه رای اقامت است و نه رای سفر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
