هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد عشق و غم‌های ناشی از آن سخن می‌گوید و بیان می‌کند که عاشقان با وجود رنج‌ها، همچنان به عشق وفادارند. او اشاره می‌کند که دیروز با تمام وجود به عشق متعهد بوده‌اند، اما امروز تنها اندکی از آن باقی مانده است.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و غم‌انگیز است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک شعر کلاسیک فارسی معمولاً به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز دارد.

شمارهٔ ۱۷۹

ای درد تو جان عاشقان را افسر
دست غم تو فراز چراغ اخضر

دی بر سر کوی تو وجود آوردیم
امروز نمانده جز کفی حاستر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.