هوش مصنوعی:
این متن درباره عشق و محنت‌های آن است. شاعر بیان می‌کند که دل در عشق فرسوده می‌شود و از محبت معشوق آرام نمی‌گیرد. همچنین، او اشاره می‌کند که اگر دل به عشق نبازد، دیگر ارزشی ندارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند 'محنت' و 'فرسایش دل' نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۲۰۷
بگذار که در عشق بفرساید دل
یک لحظه ز محنتش نیاساید دل
گر مهر تو ورزد چکند جان در تن
ور عشق نبازد به چه کار آید دل
یک لحظه ز محنتش نیاساید دل
گر مهر تو ورزد چکند جان در تن
ور عشق نبازد به چه کار آید دل
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
