هوش مصنوعی:
این متن به بیان حالتی از غفلت و پشیمانی می‌پردازد که فرد از گذشته خود دارد و نگران آینده‌ای است که ممکن است همچنان در خواب و بی‌خبری سپری شود. شاعر از بار سنگین گناهان و اشتباهات گذشته سخن می‌گوید و از این که آینده نیز ممکن است مانند حال، در غفلت بگذرد، ابراز نگرانی می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق مرتبط با پشیمانی، گذشت زمان و تفکر درباره آینده برای کودکان قابل درک نیست و نیاز به بلوغ فکری دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با این مضامین ارتباط برقرار کنند.
شمارهٔ ۲۱۲
گردید الف قامت ما آخر دال
بر دوش نبردیم مگر وزر و وبال
بگذشته ما بود سراسر غفلت
تا چون شود آینده که خوابیم الحال
بر دوش نبردیم مگر وزر و وبال
بگذشته ما بود سراسر غفلت
تا چون شود آینده که خوابیم الحال
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
