هوش مصنوعی:
این متن بیانگر فقر و نابودی است که شاعر با آن ساخته شده و در سرزمین عدم، جان خود را فدا کرده است. شاعر از مرگ به عنوان نعمتی بدون منت یاد می‌کند که او را از خودپرستی رها ساخته است.
رده سنی:
18+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی مانند مرگ، فنا، و رهایی از خودپرستی نیاز به درک و تجربهٔ بالایی دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
شمارهٔ ۲۶۰
مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم
در ملک عدم مرکب جان تاخته ایم
از دولت سودای تو بی منت مرگ
خود را ز خودی خویش پرداخته ایم
در ملک عدم مرکب جان تاخته ایم
از دولت سودای تو بی منت مرگ
خود را ز خودی خویش پرداخته ایم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
