هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از درد عشق و رنج دل‌شکستگی می‌گوید و از معشوقی که باعث آزار او شده است شکایت می‌کند. او از زلف سیاه معشوق به عنوان بلای دل خود یاد می‌کند و اشاره می‌کند که حتی خون دلش نیز برای کسی ارزشی ندارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و دل‌شکستگی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا سنگین باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و ادبیات کلاسیک فارسی برای درک بهتر، به سطح بلوغ فکری بالاتری نیاز دارد.
شمارهٔ ۲۶۷
ای زلف سیه کرده بلای دل من
وی خون جگر داده غذای دل من
خود خون فسرده دلم پاک بریز
کس نطلبد از تو خونبهای دلم من
وی خون جگر داده غذای دل من
خود خون فسرده دلم پاک بریز
کس نطلبد از تو خونبهای دلم من
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
