هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از تاریکی روز و شبی که از زلف معشوق آموخته شده است، سخن می‌گوید. او از تغییر حالت روز به شب و تأثیر عشق بر طبیعت و زمان شکوه می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از شعر کلاسیک فارسی معمولاً به سن و تجربه بیشتری نیاز دارد.
شمارهٔ ۳۳۳
تا روز رخت شد چو شراب عنبی
روزم همه تیره شد ببین بوالعجبی
خورشید فلک ندید هم روز بخواب
زان شب که شب از زلف تو آموخت شبی
روزم همه تیره شد ببین بوالعجبی
خورشید فلک ندید هم روز بخواب
زان شب که شب از زلف تو آموخت شبی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
