۳۲۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۶

چون کشته ببینی‌ام، دو لب گشته فراز
از جان تهی این قالب فرسوده به آز

بر بالینم نشین و می‌گوی به ناز
کای من تو بکشته و پشیمان شده باز
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.