هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت طلب حیات ابدی، ادب، تحصیل علم، و دوری از تکبر تأکید دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که به جای تکیه بر نسب و افتخارات دنیوی، به دنبال دانش و ادب باشد و از پیران خردمند پیروی کند. همچنین، اشاره‌ای به تفاوت‌های فرهنگی بین عرب و عجم دارد و بر برتری سعادت‌جویانه‌ی عجم تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی بیشتری نیاز دارد. همچنین، برخی اشارات تاریخی و فرهنگی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۳۹

بر در میکده درویش بنه پای طلب
رو حیات ابد امروز از این خانه طلب

میخ این چادر، صد پاره به دل زن نه به گل
هر چه خواهی طلب از باده فروشان به ادب

خدمت پیرمغان رو، به حقارت نه به کبر
کاندر اینخانه حسب کس ز تو خواهد نه نسب

پای عرعر منشین و ثمر از بید مخواه
رو تو در سایه نخلی که بچینش رطب

عرب از پارسیان تربیت آموخت درست
که سعادت ز عجم بود و شقاوت ز عرب

علم آموز و ادب زانکه به چیزی نخرند
مردم با ادبت جامه دیبا وقصب

لذتی هست بتحصیل علوم ار دانی
که ز دوشیزه نبردند جوانان عزب

«حاجب » از پرده درآ، روی به عالم بنما
که جهانند ز هجران تو در رنج و تعب
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.