باد و گیسوی سیاه عنبری
آمدی در صورت پیغمبری

شرح اسماء و صفات خویش را
خوانده‌ای بر جمله از جان آفری

بر همه اسرار غیب الغیب را
کردهٔ روشن چو ماه و مشتری

قبله موجود و واجب آمدی
می‌کنی جان را به جانان رهبری

انبیا و اولیا در راه دین
حلقه در گوش تواند از چاکری

گر نبودی تو نبودی عرش و فرش
نه ملک بودی نه آدم نه پری

کوهیا نعت نبی گفتی به نظم
ختم شد بر تو کمال شاعری