هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از امیر گنه، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف معشوق و احساسات شاعرانه می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند یاقوت، ژاله، کافور، و گلاب برای بیان عمق عشق و محبت خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای درک کامل، نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری داشته باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۲

امیر گنه: یا دُرّ به یاقوتْ بریتن
یا اُونهْ که ژالهْ به گِل وَلگْ بیتنْ

یا قطره‌یِ کافورْ به عقیقْ انگیتنْ
یا اُون ته لُوئه که با شَکرْ آمیتنْ

اُونْ جومه‌یِ والا که ته تَنْ دپیتنْ
عَرْقْ بکردهْ، شیشه گلُو بریتنْ

گِلْ شیشه‌یِ تره مونگ به خیالْ انگیتن
گلابِ سَرْ اندیبْ رویِ پاکْ بریتنْ

اُونوَختْ که خدا آدمیِ گلْ گیتن
ته مهر و محبّتْ به منه دلْ ریتنْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.