دل من، چون به عشق مایل شد
عشق در گردنش حمایل شد

چون دل و عشق متفق گشتند
دل من عشق گشت و او دل شد

گاه بر رست چون نبات از گل
از دلم عشق و گاه نازل شد

روی بنمود و دل ببرد و نشست
کار من در فراق مشکل شد

من نمی‌دانم این بلا، دل را
از چه افتاده وز چه حاصل شد؟

ای عراقی، مکن شکایت دل
این بس او را که عشق منزل شد

«فخرالدین عراقی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir