هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به فردی به نام "مجوش" خطاب می‌کند و توضیح می‌دهد که هجوی که درباره او سروده از روی کینه یا دشمنی نبوده، بلکه تنها برای آزمودن طبع و توانایی خود در هجوگویی بوده است. او با تشبیهات مختلف مانند زدن گل هجو بر سر و زدن سکه به نام او، این موضوع را بیان می‌کند.
رده سنی:
15+
مفاهیم استفاده شده در شعر مانند هجو و طنز، نیاز به درک ادبی و اجتماعی نسبتاً بالایی دارد که معمولاً برای کودکان قابل درک نیست. همچنین، برخی از تشبیهات و اصطلاحات ممکن است برای سنین پایین نامفهوم باشد.
قطعه شمارهٔ ۴
مجوش ای فرومایه گر من تو را
به شوخی گل هجو بر سر زدم
تو را تا ز گمنامی آرم برون
به نام تو این سکه بر زر زدم
نه از کین به روی تو تیغ آختم
نه از دشمنی بر تو خنجر زدم
به طبع آزمایی هجا گفتمت
پی امتحان تیغ بر خر زدم
به شوخی گل هجو بر سر زدم
تو را تا ز گمنامی آرم برون
به نام تو این سکه بر زر زدم
نه از کین به روی تو تیغ آختم
نه از دشمنی بر تو خنجر زدم
به طبع آزمایی هجا گفتمت
پی امتحان تیغ بر خر زدم
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطعه شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:قطعه شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
